Vermogensbeheer wordt in algemene zin omschreven als ‘het uit handen geven van het vermogen aan een vermogensbeheerder. Vermogensbeheerders stellen normaal gesproken een risicoprofiel op, aan de hand daarvan wordt een verdeling van het vermogen tussen verschillende categorieën gemaakt. De kosten die voor vermogensbeheer in rekening worden gebracht door de beheerders verschillen sterk. Ook zijn er vele soorten kosten die bij vermogensbeheer in rekening gebracht kunnen worden. De kosten voor vermogensbeheer zijn in twee categorieën in te delen, namelijk vaste en variabele kosten.
Vaste kosten vermogensbeheer
De vaste kosten van vermogensbeheer bestaat uit niet meer dan de beheersvergoeding, wat logisch is. Gemiddeld rekenen vermogensbeheerders als vaste kosten ongeveer 1% over het beheerd vermogen.
Naast deze vaste vergoeding worden er ook vaak variabele kosten in rekening gebracht. U kunt hierbij denken aan transactiekosten. Deze kosten worden bij iedere transactie die de vermogensbeheerder uitvoert in rekening gebracht. Een ander voorbeeld van variabele kosten bij vermogensbeheer is de performance fee.
Verborgen kosten vermogensbeheer
Er zijn ook vaak verborgen kosten bij vermogensbeheer. Bijvoorbeeld kosten die binnen beleggingsproducten (bijvoorbeeld beleggingsfondsen) in rekening worden gebracht. U moet hiervoor opletten, vele banken of vermogensbeheerder zeggen transparant in kosten te zijn, maar zijn dit niet. Vaak wordt belegt in dure actie beleggingsfondsen. Een deel van deze kosten die binnen de fondsen berekend wordt krijgt de beheerder als verkoopprovisie. Een alternatief voor deze dure fondsen is een indexfonds. Echter maken maar weinig beheerders bij vermogensbeheer gebruik van deze fondsen, omdat er geen provisie over uitgekeerd wordt.
Dan de core satellite strategie, deze heeft een heel eigen verhaal. Deze gaat uit van een solide basis beleggingen (core) gemixt met de eigen beleggingen (satellites). De kosten indexbeleggen zijn identiek, de eigen kosten bepaald u helemaal zelf. Deze strategie is gebaseerd op het feit dat men denkt het zelf vaak ‘’beter te kunnen’’.