[Bij deze een verslag van onze vierde try-out, die plaatsvond op 4 augustus 2013 jongstleden. Vanwege de vakantie is dit verslag iets later dan gepland online gekomen. Inmiddels zijn de try-outs voorbij en zijn we bezig te kijken hoe we dit concept op grotere schaal kunnen uitrollen.]
De uitdaging van onze vierde try-out lag hem in het feit dat we gingen koken in de keuken van een eenpersoonshuishouden. We verwachtten hier een koelkast met wat bier en een keukenkast met een boterham pindakaas aan te treffen(deze verwachting was gebaseerd op een willekeurig genomen steekproef genomen in mijn studentenhuis..).
Het is echter bekend dat beperking creatief maakt en ons concept is gebaseerd op creatief koken. Dat is misschien wel waar onze kracht ligt: iedereen kan iets bijzonders maken met veel (bijzondere) ingrediënten, maar wij maken iets bijzonders van de paar gewone ingrediënten die je in huis hebt.
Een andere uitdaging was het feit dat we nog een vriendin hadden uitgenodigd om mee te eten; niet dat zij zo’n moeilijke eetster is, maar zij zou zelf ook nog een aantal ingrediënten meebrengen, die we pas op het laatste moment in ons menu zouden kunnen verwerken.
Tijd om de kasten in te duiken en te kijken wat voor lekkers we allemaal zouden tegenkomen. Natuurlijk kwamen we boven verwachting veel lekkers tegen. Niemand heeft alleen maar een boterham pindakaas in huis, al was het maar omdat je dan van ons ook een boterham pindakaas (eventueel op een creatieve manier) geserveerd krijgt. Wij kunnen geen water in wijn veranderen. Daarom adviseren wij om in ieder geval iets van granen, groente en eiwitten in huis te hebben, dan kunnen wij daar altijd een bijzondere en voedzame maaltijd van maken.
Ogier, de gastheer, had echter nog iets veel beters in huis: een Ananas. Dit inspireerde ons om een diner te maken gebaseerd op ananas. Het idee was om de ananas in drie verschillende gerechten te gebruiken, zowel rauw, gebakken als gekarameliseerd. Door de drie gerechten ook drie verschillende smaken te geven (zuur, pittig en zoet), kan de ananas prima aan de basis staan van alle gerechten zonder dat het saai wordt.
Het voorgerecht met rauwe ananas is waarschijnlijk ons meest experimentele gerecht tot nu toe geweest. We wilden spiesjes maken met ananas aangevuld met augurk en appel. Een gedurfde smaakcombinatie, die helemaal lastig wordt als er geen satéprikkers of spiesjes in huis zijn. Uiteindelijk hebben we lange lucifers gevonden, die het gerecht een vlammend effect gaven bij het opdienen, als ideale vervangers voor de spiesen. De spiesen werden geserveerd met een basilicum dressing, die na vele experimentele dressings verrassend lekker met ananas bleek.
Vervolgens was het tijd voor het hoofdgerecht. In de traditie van pizza hawaï en tosti hawaï, hadden we bedacht te gaan voor rijst hawaï. Dit idee is uiteindelijk geëvolueerd tot een ananas curry met kip en boontjes. Aangevuld met rijst, een komkommersalade en gepofte zoete aardappel was het een zeer compleet gerecht. De zoete aardappel kwam met één van de gasten mee, dus er was weinig tijd om hem te bereiden. Gelukkig zijn er twee belangrijke gezegdes die in zo’n situatie uitkomst bieden: “Aardappel in de schil, dat scheelt schillen” en “In de magnetron een aardappel poffen, dat is boffen”. Als je de aardappel van te voren goed wast kan je de schil prima eten, maar je kan hem er ook makkelijk afhalen na het poffen/koken. In de magnetron kan je een aardappel binnen enkele minuten heerlijk poffen.
Tot slot het toetje bereid met gekarameliseerde ananas, granaatappelpitjes en poedersuiker; een mooie afsluiter van een diner dat, met de woorden van de gastheer, bestond uit zeer ‘nemenswaardige’ gerechten.
Nemenswaardig? Heb ik dat gezegd?